Grażyna Błęcka – Kolska
Jest absolwentką prestiżowej PWSFTviT im. L. Schillera w Łodzi. Jedna z najlepiej rozpoznawalnych polskich aktorek, dwukrotna laureatka Złotych Lwów na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. Ma na koncie udział w wielu produkcjach filmowych i telewizyjnych (kultowe przeboje kinowe „Kogel-mogel”, „Galimatias, czyli kogel-mogel II” oraz „Miszmasz, czyli kogel-mogel 3”„Koniec świata, czyli kogel-mogel 4”). Znana jest również miłośnikom kina artystycznego – niezapomniane kreacje w filmach Jana Jakuba Kolskiego ,,Pograbek" ,, Wenecja,, „Jańcio Wodnik”, „Jasminum” (Złota Podkowa za najlepszą rolę kobiecą na festiwalu w Cieszynie), „Cudowne miejsce” (Złote Lwy) „Pornografia”, „Afonia i pszczoły” (Złoty Rycerz dla najlepszej aktorki na festiwalu w Moskwie) oraz ostatnia – fenomenalna rola w filmie „Ułaskawienie”, która ponownie pozwoliła aktorce sięgnąć po Złote Lwy, a także otrzymać nagrodę - na Zielonogórskim Festiwalu Filmu i Teatru (Klaps 2019 - za najlepszą rolę filmową) oraz Ogólnopolskim Festiwalu Sztuki Filmowej „Prowincjonalia” (nagroda specjalna) we Wrześni. Grażyna Błęcka-Kolska to także utalentowana aktorka śpiewająca („Piosenki polne i okoliczne”) i teatralna.
Wojciech Solarz jest absolwentem Akademii Teatralnej w Warszawie, którą ukończył w 2002r. Rok wcześniej zadebiutował na scenie stołecznego Teatru Ochoty w tytułowej roli w „Hamlecie” Shakespeare’a. Był aktorem Teatru Ateneum w Warszawie i Teatru Narodowego; występuje także w Kabarecie na Koniec Świata. W 2018 roku miał premierę jego pełnometrażowy debiut reżyserski i scenariuszowy pt. „Okna, okna”. Największą popularność przyniosła Wojciechowi Solarzowi rola policjanta Mariana Cielęckiego w filmach Jacka Bromskiego „U Pana Boga w ogródku” i „U Pana Boga za miedzą”. Występował w wielu serialach, m. in. w „Ojcu Mateuszu”, „Bodo”, „Na dobrze i na złe”. W filmie „Wałęsa. Człowiek z nadziei” był opozycjonistą, w „1920. Bitwa Warszawska” Samuelem, a w „Bogach” anestezjologiem. Jest autorem filmów niezależnych "Tajemnica Alberta" i „Norbert Juras i Syn” pokazywanych i nagradzanych m in. na festiwalach w Gdyni, Wrocławiu oraz na Kultoffkino w TVP Kultura. Za rolę w filmie „Odwyk” otrzymał nagrodę im. Jana Machulskiego. Nominowany do Offowego Odkrycia Roku za rok 2010 oraz do nagrody Złota Kaczka za rolę w filmie „80 milionów”. Od 2010 roku występuje w „Kabarecie na Koniec Świata” na Scenie Przodownik Teatru Dramatycznego w Warszawie, do którego również pisze teksty monologów, skeczy i piosenek.
Beata Dzianowicz jest reżyserką filmową i teatralną, scenarzystką, dramatopisarką, autorką szkiców i esejów literaturoznawczych. Ukończyła Wydział Filologii Polskiej oraz Wydział Radia i Telewizji im. Krzysztofa Kieślowskiego na Uniwersytecie Śląskim. W latach 2000-2014 pracowała jako specjalista do spraw filmowych w Teatrze Śląskim. Od roku 2014 jest adiunktem w Zakładzie Reżyserii Wydziału Radia i Telewizji UŚ. Jest autorką ośmiu filmów dokumentalnych, oraz dwóch cykli publicystyki kulturalnej: „Znaki” oraz „Słowa i znaki”). Współprowadziła warsztaty filmowe w Kabulu oraz warsztaty dla opozycyjnych białoruskich reżyserów filmowych w ramach 15 minutes: Belarus. W publikacjach literaturoznawczych zajmuje się głównie polską literaturą współczesną, poświęciła też kilka szkiców epoce romantyzmu. Uzyskała stopień doktora habilitowanego w dziedzinie sztuki, w dyscyplinie: Sztuki filmowe i teatralne nadany w PWSFTviT w Łodzi. Beata Dzianowicz jest laureatką kilkunastu nagród i wyróżnień filmowych, w tym Grand Prix na 61 Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Locarno w 2008 r. za film „Latawce”. Na naszym Festiwalu, w ramach pokazów pozakonkursowych, będzie prezentowany jej film pt. „Strzępy” podejmujący tematykę osób chorych na chorobę Alzheimera.
„Strzępy” otrzymały dotychczas m. in. nominacje do Nagrody im. Krzysztofa Krauzego przyznawana przez Gildie Reżyserów Polskich, Nagrodę Specjalną Jury za scenariusz na Warszawskim Festiwalu Filmowym w 2022 r., Nagrodę Onetu „Odkrycie Festiwalu” na FPFF w Gdyni w 2022 r., Nagrodę „Złote Zęby” dla najbardziej interesującego filmu fabularnego na Festiwalu Filmu Polskiego w Chicago.
Czarek Orzechowski już jako młody człowiek zapałał miłością do podróży. Kiedy miał 18 lat, podjął odważną decyzję i autostopem dojechał aż do odległego Kirgistanu. Ta przygoda sprawiła, że zrozumiał, jak wiele może zdobyć, jeśli po prostu zaufa swojej intuicji i otworzy serce na świat. Kolejnym wyzwaniem była praca na wysokościach jako alpinista przemysłowy, a chęć rozwijania swoich zdolności spowodowała, że zajął się trenowaniem podnoszenia ciężarów. W ten sposób Cezary rozwija nie tylko siłę fizyczną, ale też charakter i odporność psychiczną. Właśnie powstaje film dokumentalny opowiadający o życiu jurora tegorocznego Festiwalu Integracja Ty i Ja. Ten film ma pokazać, że kluczem do spełnienia marzeń jest po prostu zaufanie sobie i odwaga podążania własną ścieżką. Czarek mieszka w Będzinie koło Koszalina.
